کتاب یاز هرا سلام الله علیها - صفحه 107
شیمیایی
راوی:
علی تورجی زاده( برادر شهید)
یک ماه است که محمدرضا در مرخصی است . بعد از چهار سال این اولین باری است که اینقدر در اصفهان مانده .
منزل ما هر روز شلوغ است . دوستان محمد به دیدنش می آیند . هر شب با هم به منازل شهدا می روند .
مراسمات دعای توسل و دعای کمیل گلستان شهدا را محمد برگزار می کند . صدای مداحی او را دوستانش ضبط می کنند . نوارهای او در بین بچه های رزمنده پخش شده . صدای او سوز عجیبی دارد . همه کسانی که در مجالس او حضور دارند این را حس می کنند .
یکی از دوستانش به محمد می گفت : خیلی معروف شدی ! من چند روز پیش تهران بودم . پشت شیشه یکی از مغازه های نوار فروشی نوشته بود : نوارهای مداحی و دعای کمیل برادر تورجی رسید .
***
مشکلی پیش آمده . محمد هر شب تا صبح سُرفه های شدید می کند . می گفتند : سرما خوردگی است . به دکتر هم رفت . اما مشکل حل نشد . با طولانی شدن این مشکل به بیمارستان صدوقی رفتیم .
دکتر که از بچه های سپاه بود پس از معاینات اولیه پرسید : شما در عملیات فاو حضور داشتید ؟!
محمد با تعجب گفت : بله چطور مگه ! دوباره دکتر پرسید : شما در منطقه کارخانه نمک هم حاضر بودید ؟!
محمد گفت : بله اما اینها چه ربطی به سرماخوردگی من داره !
دکتر ادامه داد : بیماری شما سرماخوردگی نیست . عراقی ها قوی ترین و خطرناکترین بمب های شیمیایی را در این منطقه استفاده کردند . اثر این بمبها تا سالها خواهد ماند .
بعد ادامه داد : بیماری شما از عوارض همان بمبها است . بعد هم مقداری دارو داد و گفت : شما باید بیشتر استراحت کنید . اگر حال شما بدتر شد باید برای مداوا شما را به تهران بفرستیم .
***
هر چه مادر اصرار می کرد بی فایده بود . می گفت : حال تو خوب نیست کجا می خواهی بروی !
محمد هم در جواب گفت : من در شهر که می مانم حالم بد می شود ! حال و هوای جبهه برای سلامتی من بهتر است !
دوباره اعزام شد . اما خیلی زود برگشت . گفته بودند : برای عملیات بعدی باید آموزش شنا و غواصی را یاد بگیرید . برای همین کل گردان را فرستادند پادگان غدیر برای تکمیل آموزش .
محمد آخر هر هفته به خانه می آمد . ما هم خوشحال بودیم . بعد از سالها کمی او را می دیدیم .
